Louis Aragon - Wymyślę dla ciebie różę

Wymyślę dla ciebie różę - Louis Aragon
Muzyka: Lumiere Tales - Starlight Night

Wymyślę dla ciebie różę
Dla ciebie która jesteś różą nie do opisania
Przynajmniej słowami z modlitewnika twoich procesji
Różą którą ukazać mogą słowa obce róży
Podobnie jak wyrywający się krzyk oznacza cierpienie
Gwiazdy pożądań nad otchłanią miłość
Wymyślę dla ciebie różę z palców uwielbienia
Tworzących nawę krzyżujących się i obnażonych
Wymyślę dla ciebie różę z portyku
Kochanków których jedynym łóżkiem są ich ramiona

Różę w sercu kamiennych umarłych konających bez spowiednika
Różę rolnika rozerwanego przez minę na własnym polu
Karmazynowy zapach znalezionego listu
Gdzie nic się do mnie nie odnosi ani miłosne napomknienie ani zniewaga
Spotkanie na które nikt się nie zjawił
Wojsko w ucieczce podczas gwałtownego wiatru
Kroki matki przed więzieniem
Śpiew mężczyzny w godzinę sjesty pod oliwkami

Walkę kogutów w kraju mgły
Różę żołnierza oddalonego od kraju

Wymyślę dla ciebie moją różę tyle róż
Ile jest diamentowych błysków w morskiej wodzie
Tyle róż ile wieków wiruje w pyle nieba
Ile marzeń krąży w umyśle dziecka

Ile świateł pomieścić może jedna łza

Louis Aragon
przeł. Artur Międzyrzecki



J'inventerai pour toi la rose
Pour toi qui es la rose indescriptible
Au moins des mots qui sont de son processionnel coutumier
La rose que ne font voir que les mots étrangers à la rose
Ainsi qu'il en va du cri qui s'arrache et de la douleur qu'il traduit
Des étoiles du plaisir au-dessus de l'abîme d'amour
J'inventerai pour toi la rose des doigts adorants
Qui formaient nef et se croisèrent et se défeuillent
J'inventerai pour toi la rose sous le porche
Des amants qui n'ont d'autre lit que leurs bras
La rose au coeur des gisants de pierre morts sans confession
La rose du paysan qui saute sur une mine dans son champ
Le parfum cramoisi d'une lettre trouvée
Où rien ne s'adresse à moi ni la caresse ni l'affront
Le rendez-vous où personne n'est venu
Une armée en fuite un jour de grand vent
Le pas d'une mère devant une prison
Un chant d'homme à l'heure de la sieste sous les oliviers
Un combat de coqs dans un pays de brumes
La rose du soldat séparé de son pays
J'inventerai pour toi ma rose autant de roses
Qu'il y a de diamants dans l'eau de la mer
Autant de roses qu'il y a de siècles dans la poussière du temps
Autant qu'il y a de rêves dans une seule tête d'enfant
Autant qu'il peut y avoir de lumières dans un sanglot.



I’ll reinvent the rose for you
For you are that rose which cannot be described
These few words at least in the order proper to her ritual
That rose which only words distant from roses can describe
The way it is with the ecstatic cry and the terrible sadness which it translates
From the stars of pleaure above love’s deep abyss
I will reinvent for youth rose of adoring fingers
Which create a nave as they interlace but whose petals then suddenly fall away
I will reinvent for you the rose beneath the balconies
Of lovers whose only beds are their arms

The rose at the heart of sculpted stone figures dead without benefit of confession
The rose of a peasant blown to bits by a landmine in his field
The scarlet scent of a letter that has been “discovered”
In which nothing’s addressed to me neither the insult nor the compliment

Some rendezvous to which no one has come

An entire army in flight on a very windy day

A maternal footstep before prison-gates

A man’s song at siesta-time beneath the olive trees

A cock-fight in a mist-enshrouded countryside
The rose of a soldier cut off from his own home country

I’ll reinvent for you my rose as many roses
As there are diamonds in the waters of the seas
As there are past centuries adrift in the dust of the earth’s atmosphere
As there are dreams in just one childish head

As there can be reflections in one tear